Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Nebraska-Lincoln σκέφτηκαν ότι τα αντιοξειδωτικά στοιχεία που βρίσκονται στα στέμφυλα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή καλλυντικών, τροφίμων και φαρμακευτικών προϊόντων. Με αυτό τον τρόπο η παραγωγή κρασιού θα ήταν φθηνότερη αλλά και πιο αποδοτική για τον παραγωγό.
Η παγκόσμια βιομηχανία κρασιού παράγει 14 εκατομμύρια τόνους στεμφύλων κάθε χρόνο. Τα στέμφυλα αυτά αποτελούνται από σπόρους, κοτσάνια και φλούδες τα οποία είναι περίπου το ένα τέταρτο του σταφυλιού. Εάν αυτά είχαν εμπλουτιστεί με λιπάσματα και φυτοφάρμακα τότε θα φέρουν καταστροφή στις χωματερές όπου πετιούνται διότι το χαμηλό τους pH θα κάνει το χώμα πιο όξινο. Ακόμη, η σήψη μπορεί να προκαλέσει ασθένειες και να φέρει μυγάκια και παράσιτα.
Τα στέμφυλα είναι πλούσια σε φυσικά αντιοξιδωτικά όπως οι προανθοκυανιδίνες, οι ανθοκυάνες και το ελλαγικό οξύ. Γι αυτό και η χρήση τους θα είχε διπλό κέρδος αφού θα μείωνε το κόστος για τους οινοπαραγωγούς και θα απέτρεπε την καταστροφή τους περιβάλλοντος.
Η ομάδα του πανεπιστημίου με επικεφαλή τον Δρ.Τσανκγμού Σου προσπαθεί να δημιουργήσει μεθόδους που διαχωρίζουν τα παραπάνω στοιχεία από τα στέμφυλα ενώ συγχρόνως αποβάλουν τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων.
Μέσα στις πιθανές εφαρμογές είναι και η χρήση των αντιοξειδωτικών για αντικατάσταση των σημερινών συντηρητικών με σκοπό να δημιουργηθούν τρόφιμα με μόνο φυσικά συστατικά. Η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια ήταν σε προϊόντα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά όπως η μαγιονέζα και τα πατατάκια.
Στόχος της συγκεκριμένης ιδέας είναι να ισοφαρίσει τις ιδιότητες των ήδη υπαρχόντων -αλλά τεχνητών- συντηρητικών για να καλύψει τις ανάγκες των καταναλωτών που επιθυμούν να αγοράζουν προϊόντα από φυσικά συστατικά μόνο.