Σύμφωνα με τα προκαταρτικά ευρήματα μιας νέας έρευνας που διεξήχθη στην Αυστραλία, όσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία των ειδών εδαφοκάλυψης σε έναν αμπελώνα, τόσο μεγαλύτερα θα είναι και τα ποσοστά της οργανικής ουσίας αλλά και της διήθησης του νερού στο έδαφος.
Η έρευνα συνέκρινε 25 διαφορετικά αμπελοτόπια, στις περιοχές McLaren Vale και Barossa της Νότιας Αυστραλίας, που πραγματοποιούν διαφορετική διαχείριση στους αμπελώνες τους, τα τελευταία τουλάχιστον 3 χρόνια. Οι περιοχές αυτές θωρήθηκαν κατάλληλες, καθώς αποτελούν οινοπαραγωγικές περιοχές με υψηλή πυκνότητα φύτευσης γης για αμπελώνες και άριστη ποιότητα σταφυλιών. Για την ολοκλήρωση της έρευνας διεξήχθησαν μετρήσεις στο έδαφος και καταγράφηκε η ποικιλία των φυτών κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου.
“Στόχος αυτής της έρευνας είναι να διερευνήσουμε πως συγκεκριμένες τεχνικές διαχείρισης ενός αμπελώνα όπως η χρήση ζιζανιοκτόνων, η βόσκηση και οι καλλιέργειες φυτών εδαφοκάλυψης, επηρεάζουν την υγεία του εδάφους και τη βιοποικιλότητα” δηλώνει η Merek Kesser, υποψήφια διδάκτωρ αμπελουργίας στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας.
“Δεν είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιούμε ολόκληρες τοποθεσίες σε μια έρευνα, ωστόσο θεωρήσαμε ότι ήταν σημαντικό να καταγράψουμε στη συγκεκριμένη μελέτη τι πραγματικά συμβαίνει σε μεγαλύτερη κλίμακα. Με αυτόν τον τρόπο, εξάγονται διαφορετικά αποτελέσματα, όχι μόνο σε συνάρτηση με τις πρακτικές διαχείρισης, αφού ελήφθησαν υπόψη και άλλοι μεταβλητοί παράγοντες όπως η τοποθεσία και ο τύπος του εδάφους”, αναφέρει η Kesser.
Ενώ η εξαγωγή των αποτελεσμάτων βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, η Kesser αναφέρει ότι είναι εμφανές ότι οι πρακτικές διαχείρισης που κατάφεραν και αύξησαν τον αριθμό των φυτικών ειδών και τη διάρκεια της εδαφοκάλυψης (τόσο ανάμεσα στις γραμμές των αμπελώνων όσο και πάνω στις γραμμές), οδήγησαν σε εδάφη με υψηλότερη περιεκτικότητα σε οργανική ουσία και καλύτερη διήθηση του νερού.
“Στις ξηροθερμικές συνθήκες της Αυστραλίας, όπου το νερό άρδευσης δε βρίσκεται σε αφθονία, τα αποτελέσματα της έρευνας είναι πολύ ελπιδοφόρα, εάν λάβουμε υπόψη και την επίδραση τους στην συνολική περιβαλλοντική ευρωστία των αμπελώνων. Η ενσωμάτωση ενός ζωντανού υποστρώματος που αποτελείται από διαφορετική ιθαγενή είδη φυτών, βελτιώνει τη συνολική λειτουργικότητα του εδάφους και την ανθεκτικότητα του αμπελώνα μακροπρόθεσμα” συνεχίζει η Kesser.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους καλλιεργητές ώστε στο μέλλον να επιλέγουν την καλύτερη στρατηγική διαχείρισης του εδάφους του αμπελώνα, πάντα με βάση τους εξατομικευμένους στόχους του καλλιεργητή και τους περιορισμούς που βάζει η εκάστοτε τοποθεσία. “Οι αυξανόμενες πιέσεις από εξωτερικούς παράγοντες όπως η αλλαγή του κλίματος, οι συχνότερες περίοδοι ξηρασίας και η έλλειψη διαθεσιμότητας των γεωργικών εισροών (συμπεριλαμβανομένης και της λίπανσης) δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την αμπελοκαλλιέργεια. Ελπίζουμε ότι απλές στρατηγικές διαχείρισης όπως η διατήρηση της εδαφοκάλυψης του αμπελώνα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, θα μπορέσουν να προσφέρουν πολλαπλά οφέλη στο αγροοικοσύστημα του αμπελώνα” καταλήγει η Kesser.
ΠΗΓH: Wine Australia
✒️ Δημήτρης Καραχάλιος, ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ