Το 1,1,6-τριμεθυλο-1,2-διυδροναφθαλίνιο (TDN) είναι μια ένωση που ανήκει στην κατηγορία των C13-νορισοπρενοειδών και δίνει στα Riesling το αμφιλεγόμενο άρωμα κηροζίνης/βενζίνης. Το TDN μπορεί να προσθέσει πολυπλοκότητα στους οίνους όταν απαντάται σε χαμηλές και μεσαίες συγκεντρώσεις, ενώ όταν η περιεκτικότητα του είναι υψηλή είναι ικανό να αλλοιώσει το μπουκέτο. Στους νεαρούς οίνους, συνήθως το TDN δε γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό, αλλά μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια αφού σχηματίζεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.
Η διαχείριση του TDN στα Riesling αποτελεί μια πραγματική πρόκληση, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να αυξήσει το σχηματισμό της και να θέσει σε κίνδυνο την αρωματική σύσταση του οίνου. Για το TDN προσδιορίστηκε το κατώφλι αντίληψης (περίπου στα 4mg/l), το κατώφλι αναγνώρισης (περίπου στα 10-12 mg/l) και το κατώφλι απόρριψης (περίπου στα 71-82 μg/l). Η αναγνώριση του αρώματος του TDN είναι ευκολότερα εφικτή στους οίνους, όταν βρίσκονται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.
Μεγάλη διαφορά υπάρχει και στη συγκέντρωση TDN στους οίνους ανάλογα και με τη θερμοκρασία αποθήκευσης, τη θέση της φιάλης και τον τύπο πώματος. Μια τεχνική μείωσης του TDN είναι με απορρόφηση του από τα πώματα. Τα συνθετικά πώματα σε χαμηλή θερμοκρασία αποθήκευσης μπορούν να απορροφήσουν μεγάλες ποσότητες TDN. Οι φυσικοί φελλοί μπορούν επίσης να απορροφήσουν ένα ποσοστό TDN που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει και το 40%. Τα μοναδικά πώματα που είχαν μια πολύ μικρή μείωση σε όλες τις συνθήκες αποθήκευσης ήταν τα βιδωτά πώματα.
Συμπερασματικά, το TDN στους οίνους από την ποικιλία Riesling, είναι μια αρωματική ένωση που απαιτεί αποτελεσματικά εργαλεία διαχείρισης. Η χρήση συγκεκριμένων τύπων πωματισμού, μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο ελέγχου της ποσότητας του TDN, ειδικά σε παλαιωμένους οίνους.
ΠΗΓH: www.infowine.com/intranet/libretti/0/19709-70%20Andrii%20Tarasov%20poster%20macrowine%202021.pdf
✒️ Δημήτρης Καραχάλιος, ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ