Οι αμπελοκαλλιεργητές σε όλο τον κόσμο, είτε πραγματοποιούν συμβατική αμπελουργία είτε ακολουθούν τις αρχές της βιολογικής, χρησιμοποιούν σκευάσματα με βάση το χαλκό για έλεγχο των μυκητολογικών ασθενειών. Ακόμα και στη βιοδυναμική αμπελουργία δεν απαιτείται μηδενισμός της ποσότητας χαλκού που εφαρμόζεται στο αμπέλι. Ίσως η μοναδική μέθοδος καλλιέργειας που απαιτεί μηδενισμό τον ποσοτήτων χαλκού είναι η αναγεννητική. Αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν έχουν βρεθεί στοιχεία που δείχνουν τις αρνητικές επιπτώσεις του χαλκού στο ευρύτερο οικοσύστημα του αμπελιού ή ακόμα και στην ανθρώπινη υγεία, αλλά επειδή στην πραγματικότητα οι ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις είναι λίγες και όχι και τόσο αποτελεσματικές. Ιδιαίτερα εναντίον του περονόσπορου (downy mildew) που μπορεί να καταστρέψει ποσοτικά και ποιοτικά την παραγωγή.
Στη Γαλλία το κομμάτι του αμπελώνα που δε ψεκάζεται με σκευάσματα που περιέχουν χαλκό, υπολογίζεται περίπου στο 14%. Το μεγαλύτερο μέρος του αφορά συγκεκριμένους αμπελώνες που βρίσκονται στα νοτιοδυτικά, σε ένα γεωγραφικό διαμέρισμα που ονομάζεται Gers. Στο συγκεκριμένο διαμέρισμα βρίσκεται ο συνεταιρισμός Plaimont που αριθμεί 800 μέλη και η έκταση που κατέχουν τα μέλη φτάνει τα 5.300 εκτάρια. Πολλοί από τους οίνους που παράγει ο συνεταιρισμός, ανήκουν στην κατηγορία IGP (Indication Géographique Protégée) Côtes de Gascogne και προέρχονται από τις αρωματικές ποικιλίες sauvignon blanc και colombard.
Στα μέλη που κάνουν συμβατική αμπελουργία, ο συνεταιρισμός προτείνει να αντικαθιστούν το χαλκό με χημικά σκευάσματα, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος καθυστερημένης προσθήκης. Η εφαρμογή χαλκού σε πρέμνα από αρωματικές ποικιλίες, είναι ικανή να προκαλέσει κάποια ιδιαίτερα προβλήματα στις μετέπειτα επεξεργασίες. Εάν περάσει χαλκός στο γλεύκος μετά την πίεση των σταφυλιών (ακόμα και σε ελάχιστες ποσότητες που δε θεωρούνται επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία) μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξη των θειολών, ενώσεων που ευθύνονται για ορισμένα αρωματικά χαρακτηριστικά του οίνου.
Για αυτό, ο συνεταιρισμός Plaimont, συνιστά στα μέλη της να μη χρησιμοποιούν χαλκό, τουλάχιστον 5-6 εβδομάδες πριν τη συγκομιδή. Αυτό όμως προϋποθέτει, τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειοψηφία των καλλιεργητών, ότι εκτός από το χαλκό θα έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν σκευάσματα που εμπίπτουν στην κατηγορίας της χημικής αντιμετώπισης. Κάτι που εν τέλει, αποκλείει τη βιολογική και βιοδυναμική αμπελουργία.
ΠΗΓΗ: Vitisphere
✒️ Δημήτρης Καραχάλιος, ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ